Hoe mooi is het om samen te werken met een paard en elkaars leven te verrijken?… Dat is mijn ultieme drijfveer achter het werken met paarden. Ik zie correcte dressuur als een aanvulling op het paardenwelzijn. Door mijn kennis en ervaring wat betreft gedrag en biomechanica te combineren met mijn empathie, streef ik altijd naar een duurzame en harmonieuze samenwerking tussen mens- en paard. Of je nu samen wilt presteren in de sport of gewoon lekker ontspannen op buitenrit wilt.

Gegrepen door het paardenvirus

Zelf werd ik op mijn vijfde al gegrepen door het paardenvirus. Dat begon met voltigelessen en ging later verder met het lessen op de manege. Op mijn zevende viel ik er heel hard af en brak ik mijn sleutelbeen waardoor ik ruim vier weken in een tractie heb gelegen in het ziekenhuis. Ondanks mijn angst die ik daarna had, was de drang om te gaan rijden nog groter. In mijn pubertijd werd ik wat rebelser, ook richting de paarden. Diep van binnen besefte ik dat dat niet goed was, maar ik wist niet beter. In die tijd kwam ik Snuitje tegen. Ik was niet gelijk gecharmeerd van haar en dit was niet de sportpaard waar ik naar zocht. Om eerlijk te zijn voelde ik me een beetje te goed voor haar. Toch ben ik haar gaan verzorgen en rijden. 

Kantelpunt

In de tijd dat ik Snuitje reed studeerde ik in Utrecht Sociaal-Cultureel Werk. Ik interesseerde mij in allerlei maatschappelijke kwesties, verschillende culturen en de zingeving van dit tijdelijke leven. Ik had voorheen weinig sympathie voor moslims en geen kennis over hun religie. Toen ik mij in de Islam als religie ging verdiepen, heeft mij dit de antwoorden gegeven waar ik naar zocht. Later heb ik mij bekeerd tot het geloof.  Dit kantelpunt heeft ruimte gegeven aan mijn empathische persoonlijkheid en het sterke gevoel voor rechtvaardigheid. Zo besefte ik mij dat de paarden rechten hebben en dat wij als mens een grote verantwoordelijkheid dragen in hun verzorging, behandeling en eventuele training. Waar ik vroeger nog wel eens mijn spierballenkracht gebruikte om een paard 'aan de teugel' te rijden, of mijn paard grof behandelde omdat hij 'niet wilde luisteren', kreeg ik na mijn bekering veel 'last' van mijn geweten. De paarden verdienen ten alle tijden respect, ook als er niemand kijkt! Wanneer je als mens oprecht bent en beschikt over zuivere intenties, kan je een intense vriendschap ervaren met een paard. Die vriendschap verrijkt mijn leven!